در برخی از تعاریف تحول دیجیتال، تفاوت بین دیجیتالی سازی سازمان و تحول دیجیتال سازمان، در میزان تاثیرگذاری و برنامه ریزی برای اکوسیستم سازمان بیان شده است (برای مثال مقاله زوئی و سوئسی، 2020). به این معنا که دیجیتالی سازی در حالت حداکثری خود، می تواند در مرزهای سازمان و مدل های کسب و کاری آن اثرگذار باشد، اما اگر بخواهیم ظرفیت واقعیت عصر دیجیتال را در سازمان بازگشایی کنیم، می بایست مرزهای سازمان و حتی صنعت را درنوردیده و به دنبال تاثیرگذاری روی شرکا و رقبا باشیم.
این موضوع در گزارشی از موسسه مشاوره DigitalML، با عنوان «روندهای تحول دیجیتال در سال 2022» به وضوع قابل مشاهده بود؛ جایی که حتی می توان ادعا کرد رویکرد APIمحور بودن محصولات و خدمات سازمان، در راستای تحقق چنین چشم اندازی به وجود آمده است. سازمانی می تواند ادعای دیجیتال بودن بکند که به صورت مستمر با پایش محیط خود، هم تاثیرات متناسب دریافت کرده و هم روی محیط تاثیرگذاری هدفمند و ارزش آفرین داشته باشد.
در مطالب قبلی به این موضوع اشاره شد که یک سازمان موفق در عصر دیجیتال، به طرق مختلف، یک سازمان نرم افزار محور است و نمود این موضوع در توسعه محصولات سازمان، توجه به نگاه API در این امر می باشد. اکوسیستم سازی در عصر دیجیتال، از بعد سازمانی به موضوعاتی نظیر M&A، شراکت های راهبردی و رقابت همکارانه می پردازد و همین موضوع در جنبه فناورانه می تواند به نگاه رابط برنامه نویسی اپ ها ترجمه می شود.
برای دانلود گزارش روی این لینک کلیک کنید:
https://www.digitalml.com/resource/7-digital-transformation-predictions-for-2022/
