در مطلب قبلی (لینک در اتنها) به این موضوع اشاره شد که رویکرد های مختلفی در قبال سفر تحول دیجیتال سازمان ها وجود دارد. سازمان ها باید با توجه به ظرفیت ها و نقاط قوت و ضعف خود، یکی از این رویکردها را در قبال طرح تحول دیجیتالشان داشته باشند. در این مطلب به ادامه آن می پردازیم:
4- رویکرد پیشنهاد محور: شرکت هایی که این رویکرد را انتخاب میکنند، با تمرکز بر سبد محصول یا خدمات خود، به دنبال ساده سازی و بازآفرینی آن ها هستند. از مزایای این رویکرد، سرعت بالای نمایش تاثیرگذاریش در بازار است. چالش این رویکرد نیز در موضوعات فناوری اطلاعات است، جایی که باید تصمیم های دقیق و بلند مدت گرفته شود که بتوان سایر محصولات نیز مبتنی بر ویژگی های بستر های جدید، راه اندازی گردد.
5- رویکرد کارکرد محور: زمانی که با توجه به اولویت های موجود، به سراغ تک تک فانکشن های سازمانی (منابع انسانی، توسعه محصول، مدیریت مالی و …) برویم، از این رویکرد استفاده شده است. در این رویکرد، سازمان ها معمولا به دنبال یک واحد مجزا (مثل منابع انسانی) می روند و با نگاه «بیزینس کیسی»، تلاش می کنند تا هم در آن تحولات دیجیتالی مورد نیاز را پیاده کنند، هم از درس آموخته های آن برای ادامه مسیر استفاده کنند. در این نگاه، رابطه بین واحد ها کمتر مورد توجه قرار می گیرد، اما انجام آن به دلیل همین نگاه، ساده تر خواهد بود.
6- رویکرد توانمندسازی: در این نگاه، به جای آن که سازمان به دنبال جواب سوال «چه چیزی را دیجیتال کنیم؟» باشد، به دنبال جواب «دیجیتالی سازی چگونه صورت خواهد پذیرفت؟» می باشد. توجه به موضوعات زیرساختی مثل آموزش و ارتقای سواد دیجیتال سازمان در این نگاه حرف اول را می زند. زمانی که واحد های مختلف با مفاهیم تحول آشنا شدند، می توان مسئولیت تحول را به هر یک از این واحد ها سپرد و نظر به تخصص آن ها در حوزه هایشان، احتمال درک و شناخت چالش و نقاط دردناک فانکشن هایشان، بالاتر خواهد بود.
* این مطلب از گزارش بی سی جی (2019) با عنوان «The right path for a telco’s digital transformation» برداشت شده است.
